Eliza Miścior  linoryty

Tylko czułość idzie do nieba

- Tomasz Jastrun -

"Jesteśmy tacy delikatni

 Aż strach

 Oczy niebem i łąką

 Chroni powieka z bibułki

 Nóż wchodzi w brzuch

 Łatwiej niż w chleb

 A krew

 Przy nieostrożnym ruchu  kierownicy 

 Wyfruwa jak spłoszony ptak

Nasza płeć "

Meduza wyrzucona na brzeg   

Tylko przez chwilę wilgotna   

Wszystko w nas   

Jest bardziej kwestią czasu   

Niż w przypadku cegieł   

A nawet kruchego szkła   

Kamień posiada nad nami   

Druzgocącą przewagę   

Więc przytul się do mnie   

Wszystko zniknie"

Kolor oczu wyfrunie spod brwi  

I zamieszka w innym lesie  

Pocałunki zwiędną  

Wiatr straci moc i zapach  

Ten sam wiatr  

Który rozwiewał ci włosy 

 

Ocaleje nasza czułość  

Kamyk z jasnym okiem  

Turlany przez fale  

Tam i z powrotem